Met haar geabstraheerde portretten toont Van den Dobbelsteen een vrijere beeldtaal. Dit is een taal die haar eveneens perfect past en iets zegt over haar gevoel rond het thema vrijheid van denken en werken; over ruimte in de brede zin van het woord.
Abstracte werken van haar hand verschijnen in de vorm van portretten en ‘Landschappen’. Ze gaat op zoek naar de essentie, zo ontstaat er oprecht werk. Door te blijven onderzoeken verlegt zij grenzen en blijft haar werk in ontwikkeling.